Communication Activities (Feedback Games)

Communication Activities (Feedback Games)

သုန္ တို႔ရံုးမွာ တစ္လကို တစ္ရက္ (workers' pay day) ေန႔ေတြမွာ site ထဲက workers ေတြေရာ ရံုးပိုင္းကလူေတြေရာ Activities လုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီအပတ္က သုန္သုန္ Management လုပ္ရမဲ့အလွည့္ေရာက္လာတယ္။ ရံုးပိုင္းမွာ သူေဌးအပါအ၀င္ ၀န္ထမ္းအကုန္ အဲ့ဒီ Activities မွာပါ၀င္ကစားရတယ္။ 

အရင္လတညး္က HR က ဒီတစ္ပတ္ သုန္႔ Activity တစ္ခု စီစဥ္ရမယ္ဆိုျပီး လာေျပာထားတယ္။ 

အဲ့ေတာ့ ကိုယ္လဲ စဥ္းစားရျပီေလ။

 ရံုးမွာက ျမန္မာ အိႏၵိယ ထိုင္း ဖိလပိုင္ တရုတ္ မ်ားတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မရွိဘူး။

လူမ်ိဳးစံုတာေပါ့။ ဘာသာစကားကေတာ့ English လိုပဲ ေျပာၾကတယ္။ 

 ကိုယ္လုပ္မဲ့ အစီအစဥ္ ကစားနညး္ကို မကစားခင္ ၁ ရက္အလိုအထိ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိေပးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ 

တစ္ေယာက္တည္း plan ခ် .. ဘယ္လို game မ်ိဳးကစားမလဲစဥ္းစား ။။ ျပီးရင္ လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ရတယ္။ 

 အရင္ကေတာ့ သူမ်ားေတြလုပ္ရင္ fan ျဖစ္ေစတဲ့ကစားနည္းေတြ လုပ္တာမ်ားတယ္။ 

အဲ့ေတာ့ relax ျဖစ္ေပမဲ႔ လူတိုင္းကစားနည္းပံုစံေတြပဲျဖစ္ေနတယ္ထင္မိတယ္။

 ဒီတစ္ခါ ကိုယ့္အလွည့္မွာ ရံုးက၀န္ထမ္းေတြေ၇ာ site က ကာယလုပ္သားေတြေရာ Game ကစားတဲ့သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဒီကစားနည္းကို အျမဲေတြးမိတိုင္းေပ်ာ္ေနေအာင္ ေနာက္လဲထပ္ကစားခ်င္ေအာင္ အၾကံတစ္ခုရခဲ့တယ္.။ 

အဲ့ဒါကေတာ့ Communication Game ပါပဲ။ သုန္သုန္ ဘာလို႔ ဒီကစားနည္းကို စဥ္းစားမိလဲဆိုရင္ ခုတေလာ ရံုးရယ္ Site က ၀န္ထမ္းေတြရယ္ၾကားက Communication လဲြေခ်ာ္ျပီး အမွားမွားျဖစ္ေနတာေတြဆက္တိုက္ၾကံဳလာရေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမွန္းမသိ။ ကိုယ္တိုင္ ဆိုဒ္သြားစစ္ရတဲ႔ အေျခအေနေတြျဖစ္လာေတာ့ communication & instruction  လဲြလြန္းလို႔ စိတ္တိုလို႔ ျဖစ္လာတဲ႔ Game လို႔ေျပာလို႔ရတယ္။

ေနာက္ျပီး .. Youtube မွာလဲ management & communication မွာၾကည့္ဘူးခဲ့တယ္။ 

 ကဲ.။.. အိမ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြ ေပးထားတဲ့အမည္အတိုင္းပဲေပါ့ သုန္႔အမည္ GOOGLE (တစ္ခုုခုလိုခ်င္ သိခ်င္ရင္ Google ေပၚေမႊတတ္လြန္းလို႔) ။ 

Google မွာတိတိက်က်ဒီကစားနည္းအတြက္လိုအပ္တာေတြရွာဖတ္... ရံုးကလူေတြမသိေအာင္ျပင္ဆင္ေပါ့.။ 

အေရာင္မတူတဲ့ စာရြက္ေတြေပၚမွာ ရိုးရွင္းတဲ့ စက္၀ိုင္း စတုဂံ ၾတိဂံ အသဲပံု ၾကယ္ စတဲ့ Geometry ပံုေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ၃ မ်ိဳးေလာက္ဆဲြထားတယ္။ ျပီးရင္ စာအိတ္တစ္အိတ္စီမွာ ခဲြျပီးထည့္ထားတယ္။ 

ပံုစံတစ္မ်ိဳးကို ၅၀ နဲ႔ စာအိတ္အလံုး ၁၅၀ ထဲမွာ ၃မ်ိဳးခဲြထားတယ္။ လူအေယာက္ ၅၀ ကို ၃ ခါကစားရမဲ့ Game ေပ့ါ။ 

ဒီ Game ကို ရံုးကလူေတြကို အရင္ကစားေစခဲ့တယ္.။

အဲ့ဒါမွ  ရံုးက project Manager ေတြက ဆိုဒ္က ကာယလုပ္သားေတြကို Instruction ေပးနုိင္မယ္ေလ.။ 

ရံုးမွာကစားတဲ့ ပံုစံနဲ႔ site ကသူေတြကို ကစားတဲ့ပံုစံဒီဇိုင္းေတြကို မတူေအာင္ခဲြေပးထားတယ္။။ 

ကစားနည္းက ဒီလို...

သုန္သုန္က ဖန္တီးသူဆိုေတာ့ ရံုးက သူေဌးအပါအ၀င္ ၀န္ထမ္းေတြအကုန္ကို တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေနရာခဲြျပီး အေရာင္ ၃ ေရာင္စာရြက္ထဲက တစ္ရြက္ရဲ႕ ပံုစံကို ေျပာျပတယ္။ တစ္ဆင့္ခ်င္းေျပာျပတာေနာ္ (အရပ္ပုေတာ့ အကုန္ၾကားေအာင္ ခံုေပၚမတ္တပ္ရပ္ျပီးေျပာျပခဲ့တာ)

 ဘယ္စက္၀ိုင္းက ဘယ္ Diameter ဘယ္ေလာက္ ဘယ္စတုဂံက Dimension ဘယ္ေလာက္ ..

 ဘယ္စက္၀ိုင္းက ဘယ္ကိုထိေနရမယ္ .. စသည္ျဖင့္ တိတိက်က် Instruction ေပး၇တယ္.။

 က်န္တဲ့သူေတြကို စာရြက္အလြတ္တစ္ရြက္ေပၚမွာ ခဲတံတစ္ေခ်ာင္း ခဲဖ်တ္တစ္ခုစီေပးထားျပီး သုန္သုန္ေျပာထားတာကို ေသခ်ာနားေထာင္ျပီး ဆဲြခိုင္းတယ္။ (No Question) ေနာ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာInstruction ေပးတဲ့သူေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္ျပီး သူေျပာသလို Diagram ဆဲြေပးရတယ္။

 ပထမဒီဇိုင္းမွာ No Question...

 ဒုတိယမွာလဲ NO Question ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္နည္းနည္းပိုေပးထားတယ္ ။ 

 တတိယဒီဇိုင္းမွာေတာ့ Question ေမးခြင့္ျပဳထားတယ္ (ပံုက တစ္ဆင့္ခ်င္းပိုခက္လာေတာ့ တတိယပံုမွာ Instruction ေပးမည့္သူ႔ကို Game ကစားတဲ့သူေတြက နားမရွင္းတာျပန္ေမးနိုင္တယ္) 

သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ျပည့္ရင္ သုန္သုန္႔လက္ထဲက ပံုကိုျပတယ္ ။။ သူတို႔ လိုက္ဆဲြထားတာေတြကို စစ္တယ္.။ 

လွည့္ခ်င္သလိုလွည့္ထားတဲ့ ၾတိဂံေတြ ျပိဳင္ခ်င္သလိုျပိဳင္ထားတဲ့ ျပိဳင္နားစတုဂံေတြအစံုပါပဲ။

 ရယ္လဲရယ္ရတယ္ အမွားေတြလဲေထာက္ျပတယ္။

ဘယ္လိုေျပာလို႔ နားမရွင္းလို႔ မတိက်လို႔ အစံုေပါ့။ 

ျပီးရင္ေတာ့ ရံုးက PM ေတြကို site က supervisor ေတြကို Instruction ေပးေစတယ္။

Supervisor ေတြကေနမွ ကာယလုပ္သားေတြကို Instruction ေပးေစတယ္။ 

အဲ့ဒီမွာလဲ အမွားမ်ိဳးစံု ပံုစံမ်ိုဳးစံုနဲ႔ ဆဲြထားၾကတာေတြေရာ စံုေနတာပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ဒီ game က အျမင္နဲ႔အထင္မွာ အေတာ္လြယ္တယ္ထင္ရေပမဲ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္စရာလဲေကာင္း ဦးေနွာက္လဲေျခာက္တဲ့ကစားနည္းပါပဲ.။

အဓိက သုန္သုန္ေပးခ်င္တဲ့ Message က အလုပ္တစ္ခုကို ေသေသခ်ာခ်ာတိတိက်က် Instruction မေပးတဲ့သူရယ္...

ေသခ်ာနားမေထာင္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိျပီး အမွားမွားအလဲြလဲြ လုပ္တတ္သူေတြကုိ ဒီကစားနည္းကစားခိုင္းလိုက္တဲ့အခါ သိသာေစပါတယ္။ 

ကုိယ္ေျပာတာ ကိုယ္နားလည္ေပမဲ့ တစ္ဖက္လူနားမရွင္းတဲ့အခါ ျဖစ္လာတဲ့ျပသာနာေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာသြားေစတယ္။

ဥပမာ. သူေဌးကို သူေဌးဇနီးက သုန္သုန္အပါအ၀င္ တျခားရံုးကသူေတြကို Instruction ေပးဆိုျပီး ပံုတစ္ပံုဆဲြျပီး ေျပာခိုင္းတယ္။ သူေဌးက အုိဒါ အရမ္းလြယ္တယ္ .. သူရွင္းရွင္းေလးေျပာျပမယ္ေပ့ါ။ 

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးစစ္လိုက္တဲ့အခါ သူေျပာတဲ့ပံုနဲ႔ ရံုးကလူေတြဆဲြတာ တစ္ေယာက္မွ မတူဘူး မမွန္ခဲ့ဘူးေလ။

သူ႔အျမင္ကေတာ့လြယ္တယ္ေပ့ါ။ ဒါေပမဲ့ သူေျပာတဲ့ Instruction က မတိက်ေတာ့ လဲြေခ်ာ္မွုေတြျဖစ္ေရာ။

ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့ Message ကလဲ အဲ့ဒါပဲ... 

လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မတူေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အခါ Communication ကအေရးၾကီးပါတယ္ ။

ဒီ Game ကေန ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ Instruction ရယ္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား Communication ရယ္ဟာ ေသးေသးေလးလဲ လဲြေခ်ာ္နိုင္တာပဲဆိုတာကို သိေစျမင္ေစခ်င္လို႔ပါပဲ။

ကိုယ့္ ကစားနည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။

၀န္ထမ္းေတြေရာ ကာယလုပ္သားေတြေရာ သေဘာက်က်တယ္ ။ ေပ်ာ္ၾကတယ္ ။ ႏုိင္တဲ့ Group ကို သူေဌးက လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ကိုယ္လဲ အေတာ္ေပ်ာ္တယ္. အရယ္သန္တဲ့သူဆိုေတာ့ သူတို႔ဆဲြတဲ့ပံုေတြၾကည့္ျပီး ခြီလိုက္ရတယ္ဆိုတာေလ....

ခု ဓါတ္ပံုထဲကပံုေတြက မွန္တဲ့ Group ကို အမွတ္တရလုပ္ေပးထားတာ။

 အဲ့ဒါကို တစ္ေန႔က Internal Audit လာေတာ့ သေဘာေတြက်လို႔ သူလဲ ကစားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကစားေပးလိုက္ရေသးတယ္ 

(အဲ့လို ကုိယ္က ကေလးလိုေခြးလိုလုိပါ၀င္ရတဲ့ Activity ေတြမွာေအာင္ျမင္တာပါဆို) :P

သုန္သုန္ 

06/08/2016

ၾကံဳရဆံုရ စကၤာပူမေရာက္ခင္မွာ

ၾကံဳရဆံုရ စကၤာပူမေရာက္ခင္မွာ.... (ကိုယ္ဟာ ၀ရမ္းေျပးတစ္ေယာက္ပါ :P)

အတိတ္ကအျဖစ္အပ်က္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက ရယ္စရာေတာ့အေကာင္းသား၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ မယ္သုန္ တို႔ကေတာ့ ပ်င္းေနရင္ေတာင္ ျပန္ေတြးျပီး အလြမ္းေျဖ သံုးသပ္တယ္။ အစခ်ီရရင္ေတာ့. ျမန္မာျပည္ကစထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ရယ္ အေျခအေနရယ္က စရမွာပဲ။ 

အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ၁၀ တန္းေအာင္ျပီးတည္းက အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ မသိစိတ္ေလးကိန္းေအာင္းခဲ့တာေတာ့အမွန္ပဲ.။ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတာ့ မႏၱေလးမွာ ေက်ာင္းသြားတတ္ခ်င္ခဲ့တာ။ သူတို႔ခ်ေပးတဲ့ေနရာမွာပဲ တတ္ရမဲ့ကံပါလာေတာ့ ျမင္းျခံမွာပဲ တတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ 

တကၠသုိလ္ ၅ နွစ္တာကာလမွာ ကိုယ္ၾကိဳးစားခဲ့သေလာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအရာထင္ခဲ့တယ္ဆိုရမယ္။ တစ္နွစ္တစ္တန္းျပီးတိုင္း ရန္ကုန္ကိုေခၚ ေနာက္နွစ္စာေတြ ၾကိဳသင္ေပးတတ္တဲ့ ဂ်ီးေဒၚရဲ႕ေက်းဇူးက အၾကီးမားဆံုးပါပဲဲ။ ေနာက္ျပီး တစ္ျခားတကၠသုိလ္ကေန lecture ေတြ solution ေတြ နွစ္တိုင္းပို႔ေပးတဲ႔ ကိုကိုၾကီး ဇနီးေက်းဇူးကလဲ အေတာ္ေလး ၾကီးမားပါတယ္။ အဲ့ေနာကဆို ကိုယ့္ဆီမွာ အျမဲတန္း Lecture ေတြ ၃စံုေလာက္ရွိတယ္။ Ref ေတြအမ်ားၾကီးရွိျပီး ဘယ္ေတာ့မွေတာ့ Roll 1 မရဘူးပါဘူး။။ ဟဲဟဲ.....

 ဒါက ခုခ်ိန္ ဒီလိုအဆင္ေျပေျပအလုပ္လုပ္နိုင္ဖို႔ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးေထာပနာျပဳတာ... 

တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသူဘ၀မွာတည္းက ဘယ္ခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္ရမယ္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ Target ထားတတ္တဲ့ က်မအက်င့္က တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ေကာင္းတယ္။ မိသားစုကလဲ ပညာေရးပိုင္းမွာ အဘိုးကအစ ေထာက္ပံ့တယ္ လမ္းညႊန္ျပသတယ္။

 ဒီေနရာမွာတစ္ခုေလာက္ေျပာပါရေစ။ သုန္သုန္ တို႔ မိသားစုမွာ (ေမေမ့ဘက္ေပါ့ေနာ္ - အတူေနဆိုေတာ့) ေမေမရယ္ ေဖေဖရယ္ က သုန္သုန္ တို႔ကို ေမြးေပး ေက်ြးေပးျပီး ျဖစ္ခ်င္တာ လိုခ်င္တာေတြကို ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ေထာက္ပံ့ျဖည့္ဆည္းခဲ့ပါတယ္။ 

စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ပညာေရးပိုင္း အမူအက်င့္ပိုင္းေတြဟာ ယခုအခ်ိန္ထိ အပ်ိဳၾကီးအျဖစ္ ဂုဏ္ယူစြာရပ္တည္ေနတဲ့ အေဒၚေတြဆီက လက္ဆင့္ကမ္းလာပါတယ္။ သူတို႔ထိုင္ဆိုထိုင္ ထဆိုထ အရမး္ေၾကာက္ရတာ :P. သူတို႔ေတြက ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္ေတြအတြက္ေတာ့ အေမလို အစ္မလို အေဒၚလို ခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသေနရဆဲပဲ..

 ခုေတာ့ သူတို႔ထိုင္ဆိုထိုင္ခ်င္မွထိုင္တဲ့အေျခအေန ျဖစ္သြားျပီ. (အေ၀းေရာက္ေနလို႔ဘာ :P) (ေနာက္မွ သူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီအေၾကာ္င္းေတြ Blog မွာ အမွတ္တရ ေရးခဲ့ဦးမယ္) 

အဲ့လိုနဲ႔...... 

လြန္ခဲ့တဲ႔ ၅ နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ GTC ဆိုတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကေန ေက်ာင္းျပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရန္ကုန္ကို သင္တန္းတတ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေရာက္၇ွိသြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ အမွန္ေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အေတြ႔အၾကံဳ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္ယူမယ္ေပ့ါ။ ျပီးရင္ေတာ့ အေဒၚနဲ႔ ဦးေလးရွိတုန္း စကၤာပူကို သြားမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မွန္းထားသလိုျဖစ္မလာဘူး။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ၁လပိုင္းေလာက္မွာ ရန္ကုန္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ကုမၸဏီ (မွတ္မွတ္ရရ NEO ) မွာ အလုပ္၀င္ေနတုန္း Master တန္းအတြက္ ၀င္ခြင့္ေတြေျဖဖို႔ ေခၚပါေလေရာ။ အမွန္ေတာ့ သုန္ ခ်ထားတဲ့ plan မွာ အဲ့ဒီ စာေမးပဲြေျဖဖို႔ အစီအစဥ္မပါခဲ့ပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့.....USDP ဂ်ီးေဒၚရဲ႔ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေၾကာင့္ မျဖစ္မေနေျဖရမဲ႔ အစီအစဥ္ျဖစ္သြားတယ္။ ၂ ပတ္ေလာက္ပဲရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စာအုပ္ေတြျပန္ရွာ စာေတြျပန္ဖတ္နဲ႔.. ၀င္ခြင့္ေျဖဖို႔ MTU ကို ေရာက္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့.။ စာက်က္ခ်ိန္လဲသိပ္မရဘူး ။ ၀င္ခြင့္ေအာင္ခဲ့ရင္ေတာင္ တတ္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိေလေတာ့ စိတ္အားအရမ္းမထက္သန္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လုပ္ရမဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို အေကာင္းဆံုးေတာ့ အတတ္နုိင္ဆံုးၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အေျခအေနက ၀င္ခြင့္ေအာင္သြားပါေလေရာ.(လူနည္းစုထဲမွာေအာင္သြားတာ .. ေတာ္တန္ရံုကံဇာတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္ :P ) 

ကဲ. အဲ့ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းပဲဆက္တတ္ရမလား .. ေငြပဲရွာရမလား ။(ေ၀ခဲြမရေတာ့ဘူး)

 အရြယ္ကလဲ ေငြရွာဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ေနေတာ့ ေက်ာင္းဆက္မတတ္ခ်င္ေတာ့တာ အမွန္ပါပဲ.။ 

အဲ့လိုနဲ႔ .. အေဒၚတစ္ေယာက္က ဆက္မတတ္နဲ႔ စကၤာပူသြားေတာ့တဲ့..

ေနာက္တစ္ေယာက္က မာစတာဆက္တတ္တဲ့။ ၀င္ခြင့္ေအာင္ထားတာ ေနာက္မတတ္လိုက္၇လို႔ ေနာင္တရမယ္တဲ့။

ေနာက္ထပ္အေဒၚတစ္ေယာက္ကလဲ စကၤာပူသာသြားေတာ့တဲ့။ 

အမွန္ေတာ့ ကိုယ္လဲ မာစတာေတာ့ ဆက္မတတ္ခ်င္တာအမွန္ရယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ စကၤာပူကို ခ်က္ခ်င္းထသြားဖို႔ကလဲ ကိုယ့္ေယာကၡမအိမ္မဟုတ္ေလေတာ့ အေတာ္စဥ္းစားရတာေပါ့.။ 

အဲ့ဒီအရြယ္က ရန္ကုန္နဲ႔ကိုယ့္ျမိဳ႕ေလာက္သာ တစ္ေယာက္တည္းသြားလာဘူးတာေလ။ စကၤာပူကို တစ္ေယာက္တည္းသြားဆိုေတာ့ Confident အမ်ားၾကီးမရွိတာေတာ့အမွန္ပဲ.။

အတိုခ်ဳန္းရရင္ ၂လေလာက္အခ်ိန္အတြင္း စကၤာပူသြားဖို႔ အေရးေပၚျပင္လိုက္ရေတာ့တာပဲ။ 

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ MTU မွာ ေက်ာငး္ရပ္နားခြင့္တင္မရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျပာရဦးမယ္။ တတ္သည္ျဖစ္ေစ မတတ္သည္ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းလာအပ္ပါဆိုလို႔ MTU မွာေက်ာင္းအပ္ခဲ့ပါတယ္။ 

ေက်ာင္းရပ္နားခြင့္အတြက္ ေမာ္ကြန္းထိန္း ပါခ်ဳပ္ ညႊန္ခ်ဳပ္ ေတြ႔ရမယ္ဆိုလို႔ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ရပ္နားခြင့္အဆင္မေျပခဲ့ပါဘူး။ တတ္ကိုတတ္ရမယ္ဆိုလာတယ္။ ေဆးစာေတြေရာ အျခားစာရြက္စာတမ္းေတြေရာ တင္ေပမဲ့ အဆင္မေျပေတာ့ ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔တိုင္ပင္ျပီး သမီးရယ္ တစ္နွစ္ေက်ာင္းအအပ္ျပ တတ္မယ္လုပ္လိုက္ပါဆိုလို႔.. တစ္နွစ္တိတိေက်ာင္းအပ္ မတတ္ဘဲေနလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သုန္သုန္ကလဲ စကၤာပူေရာက္ေနခဲ့ျပီ.။ ေမေမ့ဆီကို ဖုန္းဆက္တိုင္း သမီးေရ MTU က ေက်ာင္းေခၚၾကိမ္မျပည့္လို႔ တိုင္စာ လာတယ္။ ေက်ာင္းလခလွမ္းေတာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ အသံ တစ္နွစ္ပတ္လံုးၾကားခဲ့ရတယ္။ ဟိဟိ။။ အဲ့ဒီအေျခအေနတုန္းက ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ အၾကံေပးခဲ့ ကူညီေပးခဲ့တဲ႔ ဆရာ/ဆရာမ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။  ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေတြးတိုင္း ငါက မာစတာမတတ္ခ်င္လို႔စကၤာပူေျပးလာရတဲ့ ၀ရမ္းေျပးတစ္ေယာက္ပါပဲလားလို႔.. :P 

အေပၚကဇာတ္လမ္းျပန္ဆက္မယ္။ 

၂ လအတြင္း သင္တန္းမျပီးေသးတာေတြ အျပီးျဖတ္။ Passport ေတြ လိုအပ္မဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြလုပ္ရ။ ေနျပည္ေတာ္ေျပးရ  ရန္ကုန္ေျပးရ မႏၱေလးေျပးရ အေတာ္ေလးကို ေခါင္းေတြလဲေျခာက္ခဲ့တယ္။  အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ခုခ်ိန္လို စာရြက္စာတမ္းကိစၥေတြက တစ္ေနရာတည္း ဘာမွမျပီးစီးဘူးေလ။ လက္ရွိအလုပ္ကိုလဲ အစမ္းခန္႔ ၃လျပီးေတာ့ ေက်ာင္းဆက္တတ္မယ္အေၾကာင္းျပျပီး ထြက္စာတင္ (အဲ့ေနာက အဲ့လိုလိမ္ခဲ့ျပီး Passport ရံုးမွာ အထက္လူၾကီးနဲ႔ ပတ္ပင္းတိုးတဲ့အခိုက္အတန္႔ေတြလဲ ၾကံဳလိုက္ေသးတာပါဆို) :D

ေနျပည္ေတာ္သြား မိုဖာထုတဲ့ရက္ေတြကဆို မိုးေတြကသည္း.. ေန႔ခ်င္းျပန္ ရန္ကုန္ ေနျပည္ေတာ္ေျပး ။

 ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ က်ယ္ေျပာလွတဲ႔ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးထဲ ေတာကေနျမိဳ႔တတ္လာတဲ႔ရြာသူမေလးလို ဘယ္သူ႔အေဖေခၚလိုက္ရမွန္းမသိ ။ သူရဲေျခာက္မွာေတာင္ေၾကာက္ရေလာက္ေအာင္ အေဆာက္အဦးေတြဟီးေနပံုမ်ား ။ ျမင္ရၾကည့္ရတာ လည္ပင္းေတြေတာင္ ေညာင္းပါတယ္ဆို ။။။ :P 

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အကူအညီနဲ႔ တစ္ေန႔တည္းကိစၥေတြျပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ရ ( မိုးေတြကသည္း ဒူးေလာက္တတ္ေနတဲ႔ေရေတြထဲ လမ္းေပၚဆိုင္ကယ္ေမွာက္လဲလို႔ ေရထဲ ဒိုင္ဖင္ထိုးခဲ့ရေသးတယ္ေတာ္) :P 

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၄ ရက္ကို စကၤာပူသြားဖို႔ ရက္သတ္မွတ္ခဲ့တယ္.။

မသြားခင္တည္းက အေဒၚနဲ႔ အရင္ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကို လိုအပ္တာေတြ မသိတာေတြေမး ျပင္ဆင္တယ္။ အဲ့ဒီခ်ိန္တုန္းက အင္တာနက္ဆိုတာလဲ တစ္နာရီ ၄၀၀ ေပးျပီး သံုးရတဲ့ေခတ္ေလ.။ 

အေဒၚနဲ႔ စကားလာေျပာျဖစ္တိုင္း တစ္ေန႔ကို ၂ နာရီေလာက္ စကၤာပူမေရာက္ခင္တညး္က အလုပ္ website ေတြ၀င္ဖတ္တယ္.။ ေလွ်ာက္တယ္။ စကၤာပူအေၾကာင္းစာအုပ္ေတြ၀ယ္တယ္ .. မေရာက္ေပမဲ့လဲ ရင္းနွီးေအာင္ ဖတ္ထားတယ္။ သူတို႔နိုင္ငံရဲ႕ ရိုးရာဓေလ့ စညး္ကမ္းစနစ္ေတြကို ရွာဖတ္တယ္။ 

သုန္သုန္႔ရဲ႕ ေကာင္းတဲ႔အက်င့္ေလးက ျဖစ္မလာေသးတဲ႔ကိစၥေတြကို ၾကိဳတင္ Research လုပ္ရတာသေဘာက်တယ္။ ဘာမွမသိတာထက္စာရင္ နညး္နညး္သိေတာ့ နညး္လားေလ။ 

အဲ့လိုနဲ႔ ၂၄ ရက္ မနက္ MAI ေလယာဥ္နဲ႔ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ အေဒၚေတြရယ္ လိုက္ပို႔ၾကတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေမေမကေတာ့ ငိုတာေပ့ါ။ 

စကၤာပူကိုေရာက္ေတာ့ စကၤာပူစံေတာ္ခ်ိန္ ညေန ၃နာရီခဲြေလာက္ ။

ေလထုဖိအားအေျပာင္းအလဲမွာ နားေတြအူခ်က္ဆိုတာ ဘာမွမၾကားေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ အေဒၚမွာထားသလို နားထဲကို ေဆးဂြမ္းစေလးေတြထည့္ထားတာေတာင္ အဆင္မေျပတာပါ.။ (အခုေတာ့သိသြားျပီ.. ေလယာဥ္စီးတိုင္း Earpiece နဲ႔ သီခ်င္းနားေထာင္ေနလိုက္တယ္။ နားအူတတ္တဲ့သူေတြစမ္းၾကည့္ၾကေလ )

နားအူေနပံုနဲ႔ Immigration မွာ သူတို႔ေမးတာေတြ တလဲြေတြေျဖမိရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲေလဆိုတဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့လဲ ဘာမွမေမးပဲ ထြက္လာခဲ့ရတာေလ (ဘုရားမတာ)။ 

စာအုပ္ထဲမွာဖတ္ခဲ့ရသလို႔ စကၤာပူ ခ်န္ဂီ (Changi) ေလဆိပ္ၾကီးက တာမီနယ္ ၃ ခု နဲ႔ အၾကီးၾကီးပါပဲ။ လမ္းညႊန္ျပသထားတဲ့ Sign ေလးေတြက အခုမွစေရာက္လာတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္မျဖစ္တာအမွန္ပါပဲ.။ 

အိတ္ယူဖို႔ Immigration ကေန Baggage belt ေနရာကိုေရွာေရွာရွဳရွုေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းၾကီးက်ယ္သလို တာမီနယ္တစ္ခုစီမွာ Baggage Belt ေတြကလဲ အမ်ားၾကီးေလ ။

 Baggage Belt တစ္ခုခ်င္းစီမွာကိုယ္စီးလာတဲ့ ေလယာဥ္နံပါတ္ေတြၾကည့္လို႔ရေတာ့ ကိုယ့္အိတ္ရွိမဲ့ေနရာကေန ေစာင့္ျပီး အိတ္ယူ Custom Declaration ကို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔လုပ္ (အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြက အထဲမွာပါလို႔ေလ).

အဆင္ေျပသြားမွ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ် ဦးရီးေတာ္ဆီသြား (ဦးေလးလာၾကိဳေပးခဲ့တယ္) ။ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ Immigration ကေနထြက္ခဲ့ေၾကာင္းအေဒၚနဲ႔တကြ ျမန္မာျပည္က ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြကို အေၾကာင္းၾကားျပီး အေဒၚနဲ႔ဦးေလးနဲ႔လက္ရွိေနထိုင္တဲ့ Woodland ကိုသြားရပါတယ္။ တစ္လမ္းလံုး ျမင္ျမင္သမွ်က စာအုပ္ဖတ္ထားလို႔ အထူးအဆန္းၾကီးမဟုတ္ေပမဲ့။ စညး္ကမ္းရွိျပီး စနစ္က်ေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ကားေတြက်ပ္ေနတာေတြမျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲကေတာင္ ေတြးလိုက္မိေသး (စကၤာပူကလဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ၾကီးေတာ့လို႔ :P) 

လမ္းမွာ ဦးေလးကေတာ့ အားေပးရွာပါတယ္။ ဘာမွ စိတ္ကုိအတင္းအက်ပ္ၾကီးျဖစ္ရမယ္လို႔ မေတြးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန။။ အလုပ္မရလဲ အလည္လာတယ္လို႔ သေဘာထားတဲ့။ 

သူ႔တူမကလဲ စိတ္ပူဖို႔ေနေနသာ ရက္ ၃၀ ေနခြင့္ေပးလိုက္တဲ့ White Card ကိုေတာင္ နွစ္ ၃၀ ေလာက္သေဘာထားလိုက္တာ။ 

အဲ့လိုနဲ႔ ... တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အလုပ္ရွာ.. အင္တာဗ်ဴးရရင္ ဦးေလး တစ္လွည့္ အေဒၚတစ္လွည့္လိုက္ပို႔ေပးနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္လာလိုက္တာ ၂ ပတ္ေနေတာ့ အလုပ္ရသြားတာပါဘဲ.။ 

စစေရာက္ေရာက္ခ်ငး္ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို MRT ရထားစီးရ Bus စီးရတာေတြ အေတာ္ေလး ေခါင္းေျခာက္တယ္။ (ခုေတာ့ ဘယ္ကေန ဘယ္ကို ဘယ္လမ္းကေန ဘယ္လိုသြားရမလဲဆိုတာ ေျခေထာက္မွာ ေဗြေပါက္သြားသလိုပါပဲေလ) :D

 အေရွ႔ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ဆိုတာကေတာ့ ခုထိကို မကဲြေသးတာ.။ 

ေနာက္အပိုင္းေတြမွ စကၤာပူမွၾကံဳရဆံုရ လူ႔သဘာ၀ေတြ .. ရယ္စရာကိုယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြ ... ဆက္ေျပာဦးမယ္... 

သုန္သုန္ 

05/08/2016